ढग दाटून आले कि मनातही दाटून येत . तुझ्या आठवणींच्या सावल्या मनात रुंजी घालू लागतात . डोळ्याच्या कडा अलगद ओल्या होऊ लागतात आणि पाऊस सुरु होतो जणूकाही सगळी सृष्टीचं माझ्यासोबत रडते आहे . हा धुंद गार वारा घेऊन जातो मला भूतकाळात जिथे तू होतास , मी होते , आपण होतो ... सोबत .
" ए सरे, अग कुठं चालली आहेस ? अग थांब . " पूर्वाने त्या गाडीवर जाणाऱ्या दोघांना पाहून आवाज दिला .
" ए अग ती त्याच्याबरोबर चाललीय, बाॅयफ्रेंड असेल तिचा, गाडीवर आहे, सगळ्यांपासून लपून फिरायला आले असतिल. अन तुमि तिला हाक काय मारताय ? " रेखा घाबरूनच म्हणाली .
" कोण ? " - पूर्वाने न कळल्यासारखं विचारलं .
" ती " रेखा तिच्याकडे बोट दाखवून म्हणाली .
" ती कोण ? " - पूर्वाला आता चेव आला होता .
" अग ती सरी " - रेखा
" अग कोण सरी " - पूर्वा
" ती गेली ती " - रेखा
" ती सरी आहे " - पूर्वा
" अग तूच तर म्हणालीस कि " - रेखा
" मी ओळखत नाही तिला " - पूर्वा
" अग मग हाक कशी मारली ? " - रेखा
" हाक मारायला काय ओळख लागते काय ? " - पूर्वा
" ओळख ना पाळख तू अशीच बोलत होतीस तिला "- रेखा
" अग ती त्याच्यासोबत होती, मग ओळखीची असती तरी नसत बघितलं तिनं वळून ." - पूर्वा
" काय बाई तू पण " - रेखा
" मग अग नुसती मजा करायची गं " - पूर्वा " हि बघ अजून एक येतेय चल मार हाक "
" ए नाय " - रेखा
" नाय काय नाय, मार म्हणतेय ना " - पूर्वा
" अग नाव नाही माहित " - रेखा
" अग बोल कायपण " - पूर्वा " पूजे म्हण "
" अग म्हण लवकर "
" ए पूजे, ए पूजे आग थांब तर "
" अरे कोणीतरी ओळखीचं आहे , चल लवकर " ती बावरून त्यांच्याकडे पाहून आणि पटकन तोंड फिरवून घाबरलेल्या स्वरात म्हणाली .
" अग खरंच पूजा निगाली कि ती " - पूर्वा " आपण सही नाव शोधलं ना "
" अग नाय पूजाच होती ती , आमच्या आत्याच्या हिकडं राहती , सुरुवातीला नाही ओळखलं पण नंतर बरोबर कळली . पण हि इथं इतक्या लांब कशी ? " - रेखा
" बघा पोरींनो घ्या आदर्श , पोरी दुसऱ्या गावातून इकडं फिरायला येतायत आणि तुमि राहा अश्याच " नंदा सांगत होती . तिला वाटायचं कि आपल्याला सगळ्यातलं सगळं कळत .
" ए कायपण सांगते का तिला . कशाला पाहिजे ती नसती कटकट . आपण आहे तशा बऱ्या आहोत . " - पूर्वा
" अग हो अशीच राहणारे का आयुष्यभर , तुला नको का कोणी हिरो ? " नंदा तिला आव्हान दिल्यासारखी म्हणाली .
" ए ते तेव्हाच तेव्हा बघू आता आपला एन्जॉयमेंट हाच , ए ती बघ ती बघ .... " - पूर्वा
किती हसायचे मी तेव्हा, अगदी डोळ्यात पाणी यायचं . आताही आहेच डोळ्यात पाणी पण सोबत हसू नाही .
" ए काय ग काय म्हणत होतीस आता काय नको , आणि त्या राहुल्याबरोबर काय चाललय ग "
" अग फ्रेंड आहे तो आपला त्याच तस काय नाय . " - पूर्वा
" हं म्हणे फ्रेंड बगु कि "
" हो बघ बघ, कुठे बघते पंचांगात ? "
" पंचांगात कशाला इथंच कळलं कि काय आहे आणि काय नाही ते . "
" कळेल ना मग कळल्यावर बघू . "
" ए राहुल्या काय करतोय " - पूर्वाने त्याच्या पाठीवर थाप मारली आणि विचारलं
" काय नाही ग ते फीच थोडं टेन्शन होत " - राहुल
" ए रडक्या, सारखा काय रडत असतो रे ? याच टेन्शन त्याच टेन्शन होईल रे काहीतरी तू टेन्शन नको घेऊ . "
" टेन्शन कस नको घेऊ ते तर घ्यायलाच हवं कि . "
तिनं त्याच्याकडं एकदा पाहिलं आणि म्हणाली, " बर चल फुगडी घालायला . "
" अगं मी काय मुलगी आहे का ? "
" नाहीस का ? मला वाटलं मुलगीच आहेस . रडूबाई ... "
" ए पूर्वा थांब तुला आता मी " असं म्हणत तो तिच्यामागे धावला . तिही पुढे धावली . हे नेहमीचच होत दोघांनाही एकमेकांच्या खोड्या काढल्याशिवाय राहावायचं नाही . इतर कुणी मैत्रिणींपेक्षा त्याच्याबरोबरच तिचा वेळ छान जायचा . दोघांनाही एकमेकांची कंपनी आवडायची पण आतातर दोघांना दुसरं काही सुचतच न्हवत .
" ए येडू काय झालं पुन्हा का बसलाय चेहरा पाडून . तुला असं रडल्या शिवाय, तोंड पाडून बसल्याशिवाय जेवण पचत नाही का ? " याच्यावर नेहमीसारखं न चिडता तो तसाच बसून होता आणि तसाच विचारात होता . तिला काहीतरी वेगळं आहे हे जाणवलं .
" काय झालं असं का बसला आहेस ? " तो काहीच बोलला नाही . ती त्याच्या जवळ जाऊन बसली आणि त्याच्या खांद्यावर हात ठेऊन म्हणाली, " मला सांगणार नाहीस का ? " त्याने तिच्याकडे वळून पाहिलं
" अग आज लास्ट डेट आहे गं फी भरायची आणि माझ्याकडे तर काहीच पैसे नाहीत "
" असं आहे का म्हणून तू इतका टेन्शन मध्ये आहेस तर . "
" अगं पैसे नाही भरले तर वर्ष वाया तर जाणार नाही ना . " त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . त्याने तिच्या खांद्यावर डोकं टेकवलं आणि तो रडू लागला . तिला फार विचित्र वाटत होत . काहीतरी करायला हवं . पण ती काय करू शकणार होती . एकाएकी तिला काहीतरी सुचलं आणि ती त्याला म्हणाली " ए रडूबाई रडायचं बंद कर आधी . आणि चल माझ्याबरोबर . "
" अगं कुठं ? "
" तू चल आधी " असं म्हणत तिने त्याच्या हाताला पकडून जवळपास ओढतच त्याला स्वतःच्या घरी घेऊन गेली . " तू बस इथेच मी आलेच . " थोड्याच वेळात ती आली . " हे घे " असं म्हणत तिने हात पुढे केला त्यात पैसे होते " अगं तुझ्याकडे कुठून आले पैसे ? "
" होते रे तू घे जा भर तुझी फी . होईल ना याच्यात "
" होईल म्हणजे थोडे जास्तच आहेत "
" असू दे तुला लागतील ठेव सगळे "
त्याने तिचे हात हातात घेतले आणि म्हणाला " तुझे आभार कसे मानू हे कळत नाही "
मित्र म्हणून दंगा मस्ती करताना एकमेकांना स्पर्श व्हायचा पण असं कधी वाटायचं नाही पण आता असं का वाटतयं , मघाशी त्याने माझ्या खांद्यावर डोकं टेकवलं तेव्हा आणि आता त्याने माझा हात हातात घेतला तेव्हा . काही वेगळच वाटतंय . तोच तो . आणि तोच स्पर्श आज फारच वेगळा वाटतोय . असं का होतंय मला . ती तिच्या विचारताच होती आणि तो बोलतच होता . थोड्यावेळाने ती भानावर आली तिचे हात अजूनही त्याच्या हातातच होते . तिने ते सोडवून घेतले आणि म्हणाली
" आभार प्रदर्शन झालं असल्यास या आपण . शेवटचा दिवस आहे जा फी भर . " तिनं ऑर्डर करून त्याला जवळपास ढकलुनच बाहेर पाठवलं . तो गेल्यावर तिला परत परत तेच आठवत होत आणि ते आठवून तिच्या ओठावर एक हलकिशी स्माईल आली . तेव्हढ्यात रेखा आली . " अगं काय एकटीच काय हसतेय वेड्यासारखी . बरी आहेस ना . काही तापबिप नाही ना चढला डोक्यात . " असं म्हणत तीन तिच्या कपाळावर हात ठेवून पाहिलं . पुर्वाने तिचे दोन्ही हात पकडले आणि तिला सोबत घेऊन एक गिरकी घेतली " अगं काय चाललय काय ? "
त्यानंतर एकदा रेखा तिच्याकडे आली होती .
" अगं पुस्तक का घेतली नाहीस "
" अगं घेईन गं . "
" तू इतका वेळ थांबत नाहीस कधी आणि स्कॉलरशिपचे पैसे मिळाले ना . "
" ए बाई हळू ? "
" का गं ? "
" आई ऐकेल ? "
" का तू सांगितलं नाहीस . "
" नाही सांगितलं . "
" आणि काय केलंस पैशाचं ? "
" काही नाही . "
"आता सांगते का तुझ्या आईला सांगू ? "
" ए थांब थांब . सांगते . "
" हा सांग . "
" राहुल आहे त्याला फी ला पैसे न्हवते . मगं मी दिले . "
" स्कॉलरशीपचे ? "
" हो . "
" तुझ्याकडं काय झाड लागलाय का पैशाच ? आणि पुस्तक कशी घेणार आहेस . "
" घेईन नंतर "
" अगं मला तरी सांगितलं असत तर माझ्या सोबत केला असतास कि अभ्यास "
" बघ तू आहेस मग मला कशाची फिकीर ? "
" हं आता पुरे आणि आता असं करू नको परत "
तिनं तिच्या स्माईलमध्ये पुढचे सगळे प्रश्न विरघळून टाकले .
तीच स्माईल आजही बरेच प्रश्न आणि खूप सारे अश्रू विरघळवत आहे .
क्या यही प्यार है ? हाँ यही प्यार है , हो दिल तेरे बिन कही लगता नही, वक्त गुजरता नही . क्या यही प्यार है रेडीओवर ते गाणं सुरु होत आणि तिच्या मनात येत होत खरंच क्या यही प्यार है
तो आज खूप अडखळत बोलत होता . काहीतरी होत त्याच्या मनात , ते त्याला सांगायचं होत पण त्याला सांगता येत नव्हतं .
" पुर्वा, एक विचारू ? "- राहुल
" हो विचार ना "
" विचारायचं म्हणजे मला तुला काहीतरी सांगायचं होत "
" नक्की काय ? विचारायचं कि सांगायचं होत . "
" म्हणजे मला तुला ... "
" ऐकतेय मी बोल तू "
" माझं... माझं प्रेम आहे तुझ्यावर . काय तू हि... ? " एका दमात त्याने त्याला शक्य होत ते सगळं सांगितलं .
" काय म्हणालास ? " पूर्वा थोडीशी रागातच म्हणाली .
" काही नाही म्हणजे ते ... " तो अचानक बावरला . त्याला तस पाहून तिच्या ओठावर हलकीशी स्माईल आली आणि ती म्हणाली ,
" घाबरलास काय ? अरे माझही प्रेम आहे तुझ्यावर . कधी तुझ्या प्रेमात पडले कळलंच नाही रे "
" तू मला होकार दिलास म्हणून मला किती सुटल्यासारखं वाटतंय काय सांगू पण कस होईल माझी परिस्थिती हि अशी . "
" अरे होईल रे . आता आपण आहोत सोबत . "
" पण एक सांग आजकाल तू इतकी शुद्ध कशी बोलू लागली आहेस ?"
" कॉलेजसाठी गावातून बाहेर पडले , दुसऱ्याचं बोलणं आणि बरचस वाचन यांनी झाला असेल कदाचित हा बदल .
" वा मस्त आहे "
....क्रमशः
" ए सरे, अग कुठं चालली आहेस ? अग थांब . " पूर्वाने त्या गाडीवर जाणाऱ्या दोघांना पाहून आवाज दिला .
" ए अग ती त्याच्याबरोबर चाललीय, बाॅयफ्रेंड असेल तिचा, गाडीवर आहे, सगळ्यांपासून लपून फिरायला आले असतिल. अन तुमि तिला हाक काय मारताय ? " रेखा घाबरूनच म्हणाली .
" कोण ? " - पूर्वाने न कळल्यासारखं विचारलं .
" ती " रेखा तिच्याकडे बोट दाखवून म्हणाली .
" ती कोण ? " - पूर्वाला आता चेव आला होता .
" अग ती सरी " - रेखा
" अग कोण सरी " - पूर्वा
" ती गेली ती " - रेखा
" ती सरी आहे " - पूर्वा
" अग तूच तर म्हणालीस कि " - रेखा
" मी ओळखत नाही तिला " - पूर्वा
" अग मग हाक कशी मारली ? " - रेखा
" हाक मारायला काय ओळख लागते काय ? " - पूर्वा
" ओळख ना पाळख तू अशीच बोलत होतीस तिला "- रेखा
" अग ती त्याच्यासोबत होती, मग ओळखीची असती तरी नसत बघितलं तिनं वळून ." - पूर्वा
" काय बाई तू पण " - रेखा
" मग अग नुसती मजा करायची गं " - पूर्वा " हि बघ अजून एक येतेय चल मार हाक "
" ए नाय " - रेखा
" नाय काय नाय, मार म्हणतेय ना " - पूर्वा
" अग नाव नाही माहित " - रेखा
" अग बोल कायपण " - पूर्वा " पूजे म्हण "
" अग म्हण लवकर "
" ए पूजे, ए पूजे आग थांब तर "
" अरे कोणीतरी ओळखीचं आहे , चल लवकर " ती बावरून त्यांच्याकडे पाहून आणि पटकन तोंड फिरवून घाबरलेल्या स्वरात म्हणाली .
" अग खरंच पूजा निगाली कि ती " - पूर्वा " आपण सही नाव शोधलं ना "
" अग नाय पूजाच होती ती , आमच्या आत्याच्या हिकडं राहती , सुरुवातीला नाही ओळखलं पण नंतर बरोबर कळली . पण हि इथं इतक्या लांब कशी ? " - रेखा
" बघा पोरींनो घ्या आदर्श , पोरी दुसऱ्या गावातून इकडं फिरायला येतायत आणि तुमि राहा अश्याच " नंदा सांगत होती . तिला वाटायचं कि आपल्याला सगळ्यातलं सगळं कळत .
" ए कायपण सांगते का तिला . कशाला पाहिजे ती नसती कटकट . आपण आहे तशा बऱ्या आहोत . " - पूर्वा
" अग हो अशीच राहणारे का आयुष्यभर , तुला नको का कोणी हिरो ? " नंदा तिला आव्हान दिल्यासारखी म्हणाली .
" ए ते तेव्हाच तेव्हा बघू आता आपला एन्जॉयमेंट हाच , ए ती बघ ती बघ .... " - पूर्वा
" ए काय ग काय म्हणत होतीस आता काय नको , आणि त्या राहुल्याबरोबर काय चाललय ग "
" अग फ्रेंड आहे तो आपला त्याच तस काय नाय . " - पूर्वा
" हं म्हणे फ्रेंड बगु कि "
" हो बघ बघ, कुठे बघते पंचांगात ? "
" पंचांगात कशाला इथंच कळलं कि काय आहे आणि काय नाही ते . "
" कळेल ना मग कळल्यावर बघू . "
" ए राहुल्या काय करतोय " - पूर्वाने त्याच्या पाठीवर थाप मारली आणि विचारलं
" काय नाही ग ते फीच थोडं टेन्शन होत " - राहुल
" ए रडक्या, सारखा काय रडत असतो रे ? याच टेन्शन त्याच टेन्शन होईल रे काहीतरी तू टेन्शन नको घेऊ . "
" टेन्शन कस नको घेऊ ते तर घ्यायलाच हवं कि . "
तिनं त्याच्याकडं एकदा पाहिलं आणि म्हणाली, " बर चल फुगडी घालायला . "
" अगं मी काय मुलगी आहे का ? "
" नाहीस का ? मला वाटलं मुलगीच आहेस . रडूबाई ... "
" ए पूर्वा थांब तुला आता मी " असं म्हणत तो तिच्यामागे धावला . तिही पुढे धावली . हे नेहमीचच होत दोघांनाही एकमेकांच्या खोड्या काढल्याशिवाय राहावायचं नाही . इतर कुणी मैत्रिणींपेक्षा त्याच्याबरोबरच तिचा वेळ छान जायचा . दोघांनाही एकमेकांची कंपनी आवडायची पण आतातर दोघांना दुसरं काही सुचतच न्हवत .
" ए येडू काय झालं पुन्हा का बसलाय चेहरा पाडून . तुला असं रडल्या शिवाय, तोंड पाडून बसल्याशिवाय जेवण पचत नाही का ? " याच्यावर नेहमीसारखं न चिडता तो तसाच बसून होता आणि तसाच विचारात होता . तिला काहीतरी वेगळं आहे हे जाणवलं .
" काय झालं असं का बसला आहेस ? " तो काहीच बोलला नाही . ती त्याच्या जवळ जाऊन बसली आणि त्याच्या खांद्यावर हात ठेऊन म्हणाली, " मला सांगणार नाहीस का ? " त्याने तिच्याकडे वळून पाहिलं
" अग आज लास्ट डेट आहे गं फी भरायची आणि माझ्याकडे तर काहीच पैसे नाहीत "
" असं आहे का म्हणून तू इतका टेन्शन मध्ये आहेस तर . "
" अगं पैसे नाही भरले तर वर्ष वाया तर जाणार नाही ना . " त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . त्याने तिच्या खांद्यावर डोकं टेकवलं आणि तो रडू लागला . तिला फार विचित्र वाटत होत . काहीतरी करायला हवं . पण ती काय करू शकणार होती . एकाएकी तिला काहीतरी सुचलं आणि ती त्याला म्हणाली " ए रडूबाई रडायचं बंद कर आधी . आणि चल माझ्याबरोबर . "
" अगं कुठं ? "
" तू चल आधी " असं म्हणत तिने त्याच्या हाताला पकडून जवळपास ओढतच त्याला स्वतःच्या घरी घेऊन गेली . " तू बस इथेच मी आलेच . " थोड्याच वेळात ती आली . " हे घे " असं म्हणत तिने हात पुढे केला त्यात पैसे होते " अगं तुझ्याकडे कुठून आले पैसे ? "
" होते रे तू घे जा भर तुझी फी . होईल ना याच्यात "
" होईल म्हणजे थोडे जास्तच आहेत "
" असू दे तुला लागतील ठेव सगळे "
त्याने तिचे हात हातात घेतले आणि म्हणाला " तुझे आभार कसे मानू हे कळत नाही "
मित्र म्हणून दंगा मस्ती करताना एकमेकांना स्पर्श व्हायचा पण असं कधी वाटायचं नाही पण आता असं का वाटतयं , मघाशी त्याने माझ्या खांद्यावर डोकं टेकवलं तेव्हा आणि आता त्याने माझा हात हातात घेतला तेव्हा . काही वेगळच वाटतंय . तोच तो . आणि तोच स्पर्श आज फारच वेगळा वाटतोय . असं का होतंय मला . ती तिच्या विचारताच होती आणि तो बोलतच होता . थोड्यावेळाने ती भानावर आली तिचे हात अजूनही त्याच्या हातातच होते . तिने ते सोडवून घेतले आणि म्हणाली
" आभार प्रदर्शन झालं असल्यास या आपण . शेवटचा दिवस आहे जा फी भर . " तिनं ऑर्डर करून त्याला जवळपास ढकलुनच बाहेर पाठवलं . तो गेल्यावर तिला परत परत तेच आठवत होत आणि ते आठवून तिच्या ओठावर एक हलकिशी स्माईल आली . तेव्हढ्यात रेखा आली . " अगं काय एकटीच काय हसतेय वेड्यासारखी . बरी आहेस ना . काही तापबिप नाही ना चढला डोक्यात . " असं म्हणत तीन तिच्या कपाळावर हात ठेवून पाहिलं . पुर्वाने तिचे दोन्ही हात पकडले आणि तिला सोबत घेऊन एक गिरकी घेतली " अगं काय चाललय काय ? "
त्यानंतर एकदा रेखा तिच्याकडे आली होती .
" अगं पुस्तक का घेतली नाहीस "
" अगं घेईन गं . "
" तू इतका वेळ थांबत नाहीस कधी आणि स्कॉलरशिपचे पैसे मिळाले ना . "
" ए बाई हळू ? "
" का गं ? "
" आई ऐकेल ? "
" का तू सांगितलं नाहीस . "
" नाही सांगितलं . "
" आणि काय केलंस पैशाचं ? "
" काही नाही . "
"आता सांगते का तुझ्या आईला सांगू ? "
" ए थांब थांब . सांगते . "
" हा सांग . "
" राहुल आहे त्याला फी ला पैसे न्हवते . मगं मी दिले . "
" स्कॉलरशीपचे ? "
" हो . "
" तुझ्याकडं काय झाड लागलाय का पैशाच ? आणि पुस्तक कशी घेणार आहेस . "
" घेईन नंतर "
" अगं मला तरी सांगितलं असत तर माझ्या सोबत केला असतास कि अभ्यास "
" बघ तू आहेस मग मला कशाची फिकीर ? "
" हं आता पुरे आणि आता असं करू नको परत "
तिनं तिच्या स्माईलमध्ये पुढचे सगळे प्रश्न विरघळून टाकले .
तीच स्माईल आजही बरेच प्रश्न आणि खूप सारे अश्रू विरघळवत आहे .
क्या यही प्यार है ? हाँ यही प्यार है , हो दिल तेरे बिन कही लगता नही, वक्त गुजरता नही . क्या यही प्यार है रेडीओवर ते गाणं सुरु होत आणि तिच्या मनात येत होत खरंच क्या यही प्यार है
तो आज खूप अडखळत बोलत होता . काहीतरी होत त्याच्या मनात , ते त्याला सांगायचं होत पण त्याला सांगता येत नव्हतं .
" पुर्वा, एक विचारू ? "- राहुल
" हो विचार ना "
" विचारायचं म्हणजे मला तुला काहीतरी सांगायचं होत "
" नक्की काय ? विचारायचं कि सांगायचं होत . "
" म्हणजे मला तुला ... "
" ऐकतेय मी बोल तू "
" माझं... माझं प्रेम आहे तुझ्यावर . काय तू हि... ? " एका दमात त्याने त्याला शक्य होत ते सगळं सांगितलं .
" काय म्हणालास ? " पूर्वा थोडीशी रागातच म्हणाली .
" काही नाही म्हणजे ते ... " तो अचानक बावरला . त्याला तस पाहून तिच्या ओठावर हलकीशी स्माईल आली आणि ती म्हणाली ,
" घाबरलास काय ? अरे माझही प्रेम आहे तुझ्यावर . कधी तुझ्या प्रेमात पडले कळलंच नाही रे "
" तू मला होकार दिलास म्हणून मला किती सुटल्यासारखं वाटतंय काय सांगू पण कस होईल माझी परिस्थिती हि अशी . "
" अरे होईल रे . आता आपण आहोत सोबत . "
" पण एक सांग आजकाल तू इतकी शुद्ध कशी बोलू लागली आहेस ?"
" कॉलेजसाठी गावातून बाहेर पडले , दुसऱ्याचं बोलणं आणि बरचस वाचन यांनी झाला असेल कदाचित हा बदल .
" वा मस्त आहे "
....क्रमशः
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा