मुख्य सामग्रीवर वगळा

सावज (भाग ४)

सगळ शांत वातावरणात सुरु होत . सगळे व्यवहार व्यवस्थित सुरु होते . आणि अचानक सर्वांच्या कानावर ती किंकाळी पडली ...... 
काऊंटर जवळचा सगळा स्टाफ , आलेले कस्टमर सगळे तिकडे धावले .  अशा वेळी सभ्यता किंवा पाळण्यात अर्थ नव्हता त्यामुळे मॅनेजरने रूमचा दरवाजा जोरजोरात वाजवला . एक क्षण तो उघडला गेला नाही तोपर्यंत कुणाच्याही जीवात जीव नव्हता . काय झालं असेल याची चिंता आणि उत्सुकता दोन्ही होती . दरवाजा उघडला गेला . 
" काय झालं सर , मॅडमचा ओरडण्याचा आवाज आला . "मॅनेजरने विचारलं . 
" काय तुमचं हॉटेल आहे इतके चार्जेस घेता आणि काय प्रकार आहे इथं ? " तो गुश्यातच बोलला . 
मॅनेजरला काय समजत नव्हतं . त्याने परत अदबीनं विचारलं 
" सर काय झालं ते तरी सांगा ? "
" काय काय इथे पाल पडली तिच्या अंगावर . काय रूम्स आहेत या ? पाली काय झुरळ काय काही पेस्ट कंट्रोल वगैरे काही करता कि नाही ? " तो चांगलाच चिडला होता . 
मॅनेजरने जरा आसपास पाहिलं . सोबत स्टाफ आणि दुसरे कस्टमर पण होते त्याने हॉटेल स्टाफ ला खाली काऊंटरपाशी कोणी तिथे जायला सांगितलं . सोबत दुसऱ्या कस्टमरलाही घेऊन जायला सांगितलं . एका रूम सर्व्हिस करणाऱ्या बॉयला तेव्हढं थांबायला लावला . बाकीचे गेल्यावर तो म्हणाला 
" सॉरी सर आपल्याला अशी असुविधा झाली . तस पेस्ट कंट्रोल तर केलं होत पण कस कोण जाणे ... आता तर काही करता येणार नाही पेस्ट कंट्रोलच कारण त्याने तुम्हाला त्रास होईल . पण आम्ही उद्या हा त्रास पूर्णपणे दूर करू . सध्या आम्हाला थोडा वेळ द्या ती पाल लगेच दूर करतो म्हणत तो रुमबॉयला पुढे जायला सांगत होता . तो पुढे निघाला तेव्हढ्यात त्याला थांबवत तो म्हणाला 
" आता राहू द्या सकाळी बघा . आता आम्हाला झोपायचं आहे . "
" ओके सर . तुम्ही करा आराम . "
परत दिलगिरी व्यक्त करत सकाळी येण्याबद्दल बोलून तो गेला . 
=============================================================

" कुठ गेलेला तू . तिथे तर नाही जिथे एक खूप मोठ झाड आहे आणि त्याच्या आसपास फार विचित्र अर्धवट बांधलेल्या , अर्ध्या तुटलेल्या अनेक मूर्ती आहेत . " 
" हो . आणि तिथे एक जुन्या वाड्यासारख काही आहे ना . " 
ते ऐकून तिची चर्या एकदम बदलली . ती भीतीने थरथर कापत होती . आणि घाबरतच ती त्याच्यापासून दूर होण्याचा प्रयत्न करू लागली . 
तो तिला सावरायचा प्रयत्न करत होता पण ती खूप घाबरली होती . त्याने तिला समजावण्याचा प्रयत्न केला पण तिने जोरात किंकाळी फोडली . त्याला क्षणभर काहीच सुचेना . तो तिला शांत करण्याचा प्रयत्न करत होता . त्याने तिला पाणी दिल तिने ते पिलं तिला थोडं बर वाटलं . तेव्हढ्यात दरवाजा जोरजोरात ठोठावला गेला ती परत घाबरली . त्याने तिला शांत राहायला सांगितलं आणि दरवाजा उघडला . बाहेर सगळी गर्दी होती . प्रत्येकजण आत डोकावून पाहायला बघत होता . एकतर असा जोरजोरात दरवाजा वाजवून ते आले आणि आता हे त्याने त्याचा संयम सुटला आणि तो त्यांची चांगलीच खरडपट्टी काढू लागला . 
थोड्या वेळाने सगळे गेले तेव्हा त्याने दार ओढून घेतलं . 
तिला आधी शांत केलं आणि म्हणाला 
" काय झालं इतकी का घाबरलीस तू ? "
" तू जिथे गेला होतास ती जागा चांगली नाही . म्हणतात तिथे जो गेला तो परत जिवंत येत नाही . आणि तू ... " तिच्या डोळ्यात अजूनही भीती तशीच होती . 
" तुला काय वाटतंय मी मेलोय ? आणि इथे काय माझं भूत आहे ? अग इतकी ग कशी तू घाबरट  मला तर सांगत होतीस अशा निर्जन जागी राहायची तुला भीती वाटत नाही आणि याला घाबरते आहेस ? अशा गोष्टींवर तुझा विश्वास आहे . अग नुस्त्या गोष्टी असतात या . यात खर काही नसत . आणि तू  माझ्यासोबत आहेस इतका वेळ असं असत का भूत ? " 
तिच्या चेहऱ्यावर हलकीशी स्माईल आली . तिला जरा बर वाटत होत पण तिची भीती पूर्णपणे नव्हती गेली . ती कितीतरी वेळ त्याच्या मिठीतच विसावली . त्याने परत सुरुवात करण्याचा विचार केला . तशी ती म्हणाली 
" आज नको आता ठीक वाटत नाही . "
" ठीक आहे झोप तू मी आहे काळजी करू नकोस . " 
सकाळी उठून ते दोघे निघाले . ती अजूनही पूर्णतः नॉर्मल न्हवती त्यामुळं दोघांनी फार न बोलता आपआपल्या वाटेने जाणं निवडलं . परत भेटण्याबद्दल त्यानेच विचारलं . पण तिला आता तिच्या घरीच त्यांनी भेटावं असं वाटत होत . पण त्याला ते पटत नव्हतं त्यामुळे सध्या काही दिवस दोघांनीही दूरच राहायचं ठरवलं . 

...क्रमशः

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शब्दभ्रमर

काय झालं इतकं मनापासून प्रेम केलं पण गेली ना ती . ती जाणारच होती. विषय फक्त एव्हढाच होता कि कधी. ते ती आता गेली. तशी चूक माझीच होती, इतकही जास्त प्रेम करू नये कुणावर. हे प्रेमच असत जे तुम्हाला कमजोर करत. किती प्रेम केलं तिच्यावर . इतकं कि भीती वाटायची ती आपल्याला सोडून तर नाही ना जाणार . या भीतीपायी ना तिच्यावरच प्रेम स्पष्टपणे व्यक्त करता आलं. ना तस जगता आलं जसे आपण आहोत . पण एव्हढ करून शेवटी वाटणारी भीतीच खरी ठरली . त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . " अरे काय हे मुलांनी एव्हढ कमजोर असू नये. " त्याच्या पाठीवर कुणाचा तरी हात होता . त्यानं चमकून वळून पाहिलं . तर सुरेशदादा होते . सुरेशदादा एक भारदस्त व्यक्तिमत्व होत . आसपासच्या भागातली तरुण मंडळी त्यांना मानत होती . तब्येतीनं भारदस्त गडी . आधी आखाड्यात आणि आता नवीन जमान्यानुसार जिममध्ये जाऊन कमावलेली बॉडी . तब्बेतीच वेडच लागलं होत म्हणा ना त्यांना ते त्यांचं हे वेड बाकीच्या तरुण मुलांनापण लावत होते . राजकीय व्यक्तींसोबत उठणं-बसणं असायचं त्यांचं . स्वतः अजून राजकारणात नव्हते आले पण कधीही आले तर नक्की जिंकतील असा दांडगा जनसंपर्क .

शृंगार ४

          मस्त परफ्युम मिळाला , आवडेल मंजूला . घर गाठल पटकन . मंजूने दार उघडल आत जाता जाताच तिच्या कंबरेला वेढा घातला आणि तिला उचलण्याचा प्रयत्न केला . ब-याच दिवसांनी तिला उचलण्याचा प्रयत्न करत होतो . थोड वजन वाढल होत पण तरीही उचलण्याइतक होत . किमान तिचे पाय जमिनीपासुन वेगळे केले . दार अर्धवट उघड होत ते बंद केल . तिला तशीच उचलून सोफ्यावर घेऊन बसलो .    " अहो काय करताय तिकड भाजी आहे गॅसवर  ती खाली लागेल  . "    " असुदे ग आज आपण बाहेरूनच मागवू काही तरी . तू कुठ जाऊ नकोस मला सोडून आता . "    " ठिक आहे पण तेवढा गॅस तरी बंद करुन येते तोपर्यंत तुम्ही हात-पाय तरी धुऊन या . "    " चल ना मग अंघोळच करुया ना , तू पण ये बरोबर . "    " चला जा तुम्ही आधी हात-पाय धुवून या . उगाचच चावटपणा करु नका . "    तिलाही सोबत नेण्याचा प्रयत्न केला पण ती सटकली .    वा पाण्याने किती मस्त वाटत . मस्त फ्रेश होऊन बाहेर पडलो . बॅगमधून मघाशी आणलेला परफ्युम बाहेर काढला . मंजू येताच थोडा परफ्युम  तिच्या अंगावर स्प्रे केला  . तिलाही तो फार आवडला . तिच्या चेहऱ्यावर

ती सध्या काय करते

   संद्याकाळी मनाला अनामिक हुरहूर लागून राहिली होती आणि मन भूतकाळाच्या रेशमी पडद्यामागं  पोहोचल होत. का कुणास ठाऊक पण कधी नाही ती तिची आठवण येत होती . म्हणजे अगदी प्रेमबिम नव्हतं..... का होत ? माहित नाही पण एक हुरहूर होती तिच्या बद्दल . आज राहून राहून तिची आठवण येत होती, खरंच कशी असेल ती ? आणि काय करत असेल..  कुठे असेल ..  ती सध्या काय करते ?