मुख्य सामग्रीवर वगळा

पाहिले मी जेव्हा तुला ( भाग ३ )

   " अग म्हणजे अशी प्रत्येक गोष्टच नाही कळत पण तरीही आपण समजतोच  ना एकमेकांना . "

   " म्हणजे selective गोष्टी समजतात आणि बाकीच्या नाही . पण कोणत्या समजतात आणि कोणत्या नाही ? "

   " अग काय हे ? असं असत तुझं , मी काय बोलतोय आणि तुझं काहीतरी वेगळच . understanding आहे ना आपल्यात . "



   " कसलं understanding जे कळायला हवं ते तर नाही कळत आणि बाकीचं समजून काय फायदा  "... ती अस्पष्टसं ओठातल्या ओठात काहीस बोलली .

   " काय ते ? मी ऐकलं नाही . "

   " तू राहू दे तुला न बोलता सगळं कळत आणि बोललेलं ऐकूही येत नाही . "

   " अगं असं का सांग ना काय ते ? "

   " ते राहू दे, ते मी असाच बोलत होते . तू सांग तुझं लक्ष असत ना आजकाल कॉलेजमध्ये लेक्चर करत नाहीस . "

   " आता मी लेक्चर द्यायला लागल्यावर कोण थांबणार आहे ? "

   " PJ बंद कर रे . "

   " मग तूच तर म्हटलीस  . "

   " मी तू लेक्चर अटेंड नाही करत त्याबद्दल बोलतेय , परत attendance चा प्रॉब्लेम होईल बर का . "

   " असू दे, तुला काय त्याच ? माझं काय चाललय  तुला काय माहित ? "

   " का काय झालं ? "

   " हम्म काय सांगू ? "

   " ए सांगणारेस का ? "

   " आता काय आणि कस सांगू  ? "

   " ए बास  राहूदे तुझं . "

   " अग तस नाही , सांगतोय मी "

   " अरे बर आठवलं मला जरा काम आहे आलेच मी . "

   " अग ऐक तरी ...."

   " ए परत आता जाते मी . "
 ....................................................................................................................................................................
   " अग काय कसलं एव्हढं काम आहे तुझं ? त्याला बोलायचं होत ना तुझ्याशी ? ऐकून नंतर जाता आलं असत ना ?

   " अग  उगाच भाव खात होता म्हणून निघाले आणि त्याच काही महत्वाचं नसत उगाच काहीतरी TP सुरु असतो .असं खूप serious असल्यासारखं बोलायचं आणि खरं तर महत्वाचं काहीच नसत . म्हणून निघाले ."

   " पण खरंच काही असेल तर उगाच नको ... "

खरंच काही असेल का ? उगाच निघाले का मी ? थांबले असते तर ? छे उगाच आले मी काय बोलायचं होत त्याला ?

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शब्दभ्रमर

काय झालं इतकं मनापासून प्रेम केलं पण गेली ना ती . ती जाणारच होती. विषय फक्त एव्हढाच होता कि कधी. ते ती आता गेली. तशी चूक माझीच होती, इतकही जास्त प्रेम करू नये कुणावर. हे प्रेमच असत जे तुम्हाला कमजोर करत. किती प्रेम केलं तिच्यावर . इतकं कि भीती वाटायची ती आपल्याला सोडून तर नाही ना जाणार . या भीतीपायी ना तिच्यावरच प्रेम स्पष्टपणे व्यक्त करता आलं. ना तस जगता आलं जसे आपण आहोत . पण एव्हढ करून शेवटी वाटणारी भीतीच खरी ठरली . त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . " अरे काय हे मुलांनी एव्हढ कमजोर असू नये. " त्याच्या पाठीवर कुणाचा तरी हात होता . त्यानं चमकून वळून पाहिलं . तर सुरेशदादा होते . सुरेशदादा एक भारदस्त व्यक्तिमत्व होत . आसपासच्या भागातली तरुण मंडळी त्यांना मानत होती . तब्येतीनं भारदस्त गडी . आधी आखाड्यात आणि आता नवीन जमान्यानुसार जिममध्ये जाऊन कमावलेली बॉडी . तब्बेतीच वेडच लागलं होत म्हणा ना त्यांना ते त्यांचं हे वेड बाकीच्या तरुण मुलांनापण लावत होते . राजकीय व्यक्तींसोबत उठणं-बसणं असायचं त्यांचं . स्वतः अजून राजकारणात नव्हते आले पण कधीही आले तर नक्की जिंकतील असा दांडगा जनसंपर्क ....

सावज (भाग ७)

त्या पावसाळी वातावरणात तो आला , त्याची गाडी बंद पडली होती . तिने त्याला थांबायला सांगितलं . त्या दोघांचं ट्युनिंग जमत होत . पण अचानक काही झालं आणि तो तिच्यापासून दूर झाला . सकाळी फार काही न बोलता तो गेला . त्याने तिला बाहेर भेटायला बोलावलं होत तिथेही काही घटना अशा घडल्या कि दोघांना तसंच माघारी यावं लागलं . बऱ्याच दिवसांनी त्याने तिला परत भेटायचं असल्याचं सांगितलं . तिने त्याला दुसऱ्या दिवशी बोलावलं . नंतर त्याच्या लक्षात आलं कि त्या दिवशी अमावस्या आहे त्यामुळे त्याने सकाळी लवकर जाऊन दुपारपर्यंत यायचं ठरवलं होत . पण जाताना त्याची गाडी बंद पडली आणि त्याला जायला उशीर झाला . तिथे पोहोचल्यावर ती त्याला नाही दिसली . कसल्याशा हालचालीने त्याच लक्ष वेधलं आणि तो तिकडे गेला . त्याला नंतर जाणवलं तो जंगलाच्या फार आत आला आहे . त्याने माघारी जाण्याचं ठरवलं आणि अचानक ती भेटली . ते दोघे माघारी आले . दोघेही आता एकमेकांमध्ये गुंफले जाण्यासाठी अधीर झाले होते . तिच्या त्या पाशवी रुपाला पाहून तो पुरता हबकला होता आणि मोठ्या मुश्किलीने त्याने स्वतःची सुटका करून घेतली . रस्त्याने जाताना अचानक त्याच्या डोक्यात...

शब्दभ्रमर (भाग ३)

त्याने डोळे उघडले . किती वेळ झोपला होता काय माहित . गाडी कुठेतरी थांबली होती आणि गाडीत तो एकटाच होता . प्रिया कुठं गेली असा विचार करत तो बाहेर आला . गाडी एका तलावाच्या शेजारी उभी होती आणि आसपासचा सगळा परिसर निसर्गरम्य होता . पण आपण नक्की कुठे आहे हे काही त्याला समजत नव्हतं त्याने इकडे तिकडे पाहिलं पण प्रिया काही दिसली नाही . शेवटी तो त्या तलावाकडे गेला. हातपाय धुऊन चेहऱ्यावर पाण्याचे हबके मारले मग जरा फ्रेश वाटलं . मग तो इकडे तिकडे पाहू लागला . तेव्हा दूरवर घरासारखं काहीतरी दिसलं कुणाची तरी उपस्थिती तिथं जाणवली . म्हणून त्यानं तिकडं जायला सुरुवात केली . अंतर तस फार नव्हत पण रस्ता धड नव्हता किंवा त्याला तो सापडत तरी नव्हता . काटेरी झाड झुडपं होती त्यात अडकून त्याचे कपडे खराब होत होते , फाटत होते . त्याला वाटलं परत जावं . पण तरीही तो पुढे जातच राहिला आणि एकदाचा त्या ठिकाणी तो पोहोचला. जुना बंगला होता तो . फार कुणाचा वावर त्या परिसरात होत असेल असं वाटत नव्हतं . पण तरीही त्याने त्याच्या चारी बाजूनी एकदा फेरफटका मारला पण त्याला कोणीही नाही दिसलं . मग त्याने विचार केला आप...