मुख्य सामग्रीवर वगळा

एक संवाद

एक संवाद



" अरे भाई काय मग कस काय ? दिसला नाय दोन दिवस ? "
" काय नाय रे ते जरा दोन दिवस जेलमध्ये होतो ."
" का भाई ? तुमाला आणि जेलमध्ये ? अस काय केल तुम्ही ? "

" अरे काय नाय रे जरा भुक लागली होती आणि दुधाच पातेल कट्ट्यावरच होत . मग काय घातल तोंड आणि पित होतो . आणि मी काय सगळं संपवणार नव्हतो काय त्याला ठेवणार होतो ना . पण नाय साला कायतरी फेकून मारल डायरेक्ट पेकाटातच बसल ना आणि पाठीमागून वार केला ना . हिंमत आहे तर समोरून करायचा ना वार मग सांगितलं असत अपुन काय चीज आहे ते . चांगल बोचकारल असत आणि चावलो पण असतो . मग फिरत बसला असता इंजक्शन शोधत . चल ते सोड आपली सोना नाय बघितली दोन दिवस . "
" कोण भाई ? अरे ती नाय का बाजूच्या बिल्डिंगमधली ."
" ती काळा शेपटावाली ? "
" हं "
" एकदम आयटम आहे भाई . "
" अबे भाभी है तेरी . आयटम काय बोलतोस ? "
" सॉरी भाई सॉरी चूकून मिस्टेक झाली . "
" हां परत लक्षात ठेव . "
" ओके भाई . "
" आणि काय मॅटर . "
" हो भाई दोन बेघर मांजरी त्यांची पिल्ल घेऊन आस-याला एका ठिकाणी गेल्या होत्या तिथल्या माणसाने जाम कटकट केली . "
" त्यांना काय दुखापत वगैरे . "
" नाय नाय तस काय नाय . तस झाल असत तर गल्लीतले सगळे बोके घेऊन गेलो असतो न चांगला धडा शिकविला असता . "
" बर आता कस आहे त्यांच ? "
" तात्पुरत्या शिफ्ट झाल्यात त्या . "
" म्हणजे आपणच माघार घेतली ना ? या मांजरीपण अशा असतात ना , पिल्ल झाली की आपल्याला जवळ करत नाहीत अंगावर धाऊन येतात पण माणसाच्या बाबतीत का माघार घेतात काय माहीत ? अरे यार हा माणूस पण काय प्राणी आहे ? शेपूट नाही त्याला . अरे ज्याला शेपूट नाही त्याला कसली आलीये किंमत ? "
" आणि ते म्हणे कपडे घालून फिरतात किती वल्गर दिसत ते . सो चीप . "
" जाऊदे रे बिचारा प्राणी आहे तो . त्याला अंगावर साधे केसही नसतात . आपले बघ कसे मस्त केस आहेत ते ."
" हो ना भाई एक नंबर . "
" अरे मग रोज काळजी घेतो त्याची रोज चाटून पुसून साफ करतो , उगाच काय ? अरे तू कॅटबुक वर आहेस का ? "
" नाय भाई . "
" अरे ये लौकर . काल फॉरेनच्या मांजरी पहात होतो काय होती एकएक काय ते डोळे काय ती फिगर आणि केस म्हणाव का फर असा प्रश्न पडतो . "
" काय भाई भाभीला विसरला काय ? "
" नाय रे बाकी की बिल्लीयाँ आनी जानी है सोना तो मन की रानी है . सिंपल आहे रे ती . अगदी क्लास . बाकीच्या मांजरींसारखी कुठ भटकत फिरत नाही . सकाळी देवळात जाते तेव्हढच . आणि तिची नजर , तिनं नुसत बघिटलं तरी काळजाचं नुसतं पाणी पाणी होतं . "
" हाय हाय भाई तो एकदम सेंटी हो गया . "
" हळवा कप्पा आहे तो हार्टचा . बर जास्त इमोशनल नको व्हायला . "
" भाई जेवला का नाय तुमी ? "
" हो मी जेवलो . आणि तुझं जेवण झालं का ? "
" आपल्याकडे जेवणाची काही आबाळ नसते . मटण , चिकन , मासे झालच तर फ्रेश उंदिरपण ."
" हो काय ? मजा आहे मग तुझी . "
" मग काय भाई . भाई ते राहिलच त्या माणसाच काय करायच ? त्याच्या नावाची पाल देऊया का ? "
" काय गरज नाय त्याची त्यांच्यातलेच लोक 'त्याच काय करायच ' म्हणून धागे टाकतात . ते बघून घेतील . "
" बाकी भाई पाल काय सगळ्यांच्या आवाक्यातली गोष्ट नाही . ब-याच जणांना ती लागते . "
" हं बाकी आपल्याला पालीच्या शेपटीचही व्यसन नाही . "
" हो ना भाई "
" बाकी गल्लीत अजून काही नविन ."
" हा भाई एक नविन बोका आलाय गल्लीत . मग घेतला का नाय त्याचा क्लास . "
" नाय भाई एकदम बिल्डर आहे . दोघा चौघाला पण नाय ऐकणार . "
" मग असूदे त्याच्याकडे बघू नंतर . आता जाऊ जरा मांजरी बघून येऊ . "

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शब्दभ्रमर

काय झालं इतकं मनापासून प्रेम केलं पण गेली ना ती . ती जाणारच होती. विषय फक्त एव्हढाच होता कि कधी. ते ती आता गेली. तशी चूक माझीच होती, इतकही जास्त प्रेम करू नये कुणावर. हे प्रेमच असत जे तुम्हाला कमजोर करत. किती प्रेम केलं तिच्यावर . इतकं कि भीती वाटायची ती आपल्याला सोडून तर नाही ना जाणार . या भीतीपायी ना तिच्यावरच प्रेम स्पष्टपणे व्यक्त करता आलं. ना तस जगता आलं जसे आपण आहोत . पण एव्हढ करून शेवटी वाटणारी भीतीच खरी ठरली . त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . " अरे काय हे मुलांनी एव्हढ कमजोर असू नये. " त्याच्या पाठीवर कुणाचा तरी हात होता . त्यानं चमकून वळून पाहिलं . तर सुरेशदादा होते . सुरेशदादा एक भारदस्त व्यक्तिमत्व होत . आसपासच्या भागातली तरुण मंडळी त्यांना मानत होती . तब्येतीनं भारदस्त गडी . आधी आखाड्यात आणि आता नवीन जमान्यानुसार जिममध्ये जाऊन कमावलेली बॉडी . तब्बेतीच वेडच लागलं होत म्हणा ना त्यांना ते त्यांचं हे वेड बाकीच्या तरुण मुलांनापण लावत होते . राजकीय व्यक्तींसोबत उठणं-बसणं असायचं त्यांचं . स्वतः अजून राजकारणात नव्हते आले पण कधीही आले तर नक्की जिंकतील असा दांडगा जनसंपर्क .

ती सध्या काय करते

   संद्याकाळी मनाला अनामिक हुरहूर लागून राहिली होती आणि मन भूतकाळाच्या रेशमी पडद्यामागं  पोहोचल होत. का कुणास ठाऊक पण कधी नाही ती तिची आठवण येत होती . म्हणजे अगदी प्रेमबिम नव्हतं..... का होत ? माहित नाही पण एक हुरहूर होती तिच्या बद्दल . आज राहून राहून तिची आठवण येत होती, खरंच कशी असेल ती ? आणि काय करत असेल..  कुठे असेल ..  ती सध्या काय करते ?

शृंगार ४

          मस्त परफ्युम मिळाला , आवडेल मंजूला . घर गाठल पटकन . मंजूने दार उघडल आत जाता जाताच तिच्या कंबरेला वेढा घातला आणि तिला उचलण्याचा प्रयत्न केला . ब-याच दिवसांनी तिला उचलण्याचा प्रयत्न करत होतो . थोड वजन वाढल होत पण तरीही उचलण्याइतक होत . किमान तिचे पाय जमिनीपासुन वेगळे केले . दार अर्धवट उघड होत ते बंद केल . तिला तशीच उचलून सोफ्यावर घेऊन बसलो .    " अहो काय करताय तिकड भाजी आहे गॅसवर  ती खाली लागेल  . "    " असुदे ग आज आपण बाहेरूनच मागवू काही तरी . तू कुठ जाऊ नकोस मला सोडून आता . "    " ठिक आहे पण तेवढा गॅस तरी बंद करुन येते तोपर्यंत तुम्ही हात-पाय तरी धुऊन या . "    " चल ना मग अंघोळच करुया ना , तू पण ये बरोबर . "    " चला जा तुम्ही आधी हात-पाय धुवून या . उगाचच चावटपणा करु नका . "    तिलाही सोबत नेण्याचा प्रयत्न केला पण ती सटकली .    वा पाण्याने किती मस्त वाटत . मस्त फ्रेश होऊन बाहेर पडलो . बॅगमधून मघाशी आणलेला परफ्युम बाहेर काढला . मंजू येताच थोडा परफ्युम  तिच्या अंगावर स्प्रे केला  . तिलाही तो फार आवडला . तिच्या चेहऱ्यावर