मुख्य सामग्रीवर वगळा

शृंगार १६

आजचा दिवस वाईट गेला , रात्री झालेल्या खराब झोपेमुळे मूडही खराब होता . दुपारी मंजूला फोन केला पण फारसं काही बोलली नाही ती . नेहमी इतकी बोलते , काही नाही तरी राग राग करते तस आज काहीच नाही . एकदम चुकल्या-चुकल्यासारखं वाटल . अशी का वागली असेल ती ? या प्रश्नाचे उत्तर काही मिळत नव्हतं . दिवसभर याच विचारामुळे कामातही लक्ष लागलं नाही . याच विचारात घरी पोहोचलो . मंजूला एक-दोनदा फोन केला तर तिने काही उचलला नाही . त्यामुळे मला आता जास्तच काळजी वाटू लागली . याच विचारात होतो तेव्हढ्यात मागे कोणाचीतरी चाहूल जाणवली म्हणून मागे वळून पाहीलं तर राधिका उभी होती .



" अग तू ? कशी आहेस ? "

" तुम्ही ठीक आहात ना ? बाहेरचा दरवाजा उघडाच आहे लॅच की तशीच अडकवली आहे . काळजी वाटली म्हणून पहायला आले . "

" अग थोडा विचारतच होतो त्यामुळे लक्षात नाही आलं . "
 अस म्हणत मी चावी घेण्यासाठी बाहेर जाऊ लागलो . तेव्हढ्यात तिने माझ्यासमोर हात वर केला आणि हातातली चावी दाखवली .

" ही घ्या आणि आता विचार न करता स्वस्थ बसा . मी पाणी देऊ का तुम्हाला ? "

" नाही नको मी ठीक आहे आता . "

" तुम्ही आजकाल टेरेसवरपण येत नाही . "

" नाही गं , बस नाही येता आलं , थोडा बिझी होतो . "

" कशात विचारात ? "

" अगदी तस नाही पण नाही जमलं . "

" इट्स् ओके एवढे काय एक्सप्लनेशन द्यायची गरज नव्हती . आता विचार नका करू आणि जाऊन जेवा आता . "

" एवढ्यात ? "

" कोणत्या जगात आहात ? मी जेवूनही आले . अजून थोडा वेळ केला तर बाहेर जेवणही नाही मिळणार . आवरा आणि या जेवून . "

" हो . आवरतो माझं . पण वेळाच  लक्षातच आल नाही माझ्या . "

" असू द्या , आवरा आता . मी येते . "

माझं काय चाललय ? किती वेळ झाला ते कळलही नाही असो आता येतो जाऊन .
रात्री झोपायच्या आधीही फोन करावा का नको असा विचार केला . पण आज तीचं मन थोडं अशांत असायचं आणि मी त्यात सारखा फोन करायचो . याने तिला त्रासच व्हायचा . नको , आज नको करायला फोन . उद्या करू फोन . आजही रात्री झोपेचे तिन तेरा वाजलेले . सलग दोन दिवस वाईट झोप झाल्यामुळे सकाळी फारच वाईट मूड होता . पण तरीही सगळं आवरून ऑफिसला जायला निघालो . आधीच वाईट मुड होता त्यात पूजा समोरून आली . मला तिच्याशी आता अजिबात बोलण्याची इच्छा नव्हती . त्यामुळे तिला सरळ इग्नोर करत पुढे निघालो . तेव्हढ्यात तिने आवाज दिला

" मला इग्नोर करता आहात का ? "

" नाही , तस नाही जरा घाईत आहे . " पर्याय नसल्यामुळे फारसं थांबलो नाही तरी एवढ बोलावच लागलं . तीही सोबतच येत होती .

" कुठे निघाला आहात ? "

" ऑफिसला "

" मीही येते आहे बरोबर . "

" कुठे ऑफिसला ? "

" अगदी तिथपर्यंत नाही पण काही प्रवास आपण सोबत करू शकतो ना . "

मि तिच्याकडे वळून पाहील , ती माझ्याकडेच पहात होती . पण तरीही शक्य तितक्या कोरडेपणानेच तिला म्हटल

" मला लेडीज कंपार्टमेंटमधे प्रवेश नाही मिळणार . "

ज्याला फार कधी तोडून बोलण्याची सवय नाही त्याने तस बोलण्याचा प्रयत्न करणे किती हास्यास्पद होऊ शकतो हे आताच अनुभवत होतो . मला पटकन तस बोलायला काही सुचलं नसल्यामुळे काहीतरीच बोलून बसलो होतो .

" पण आपल्याकडे फक्त जेन्टस् साठी अस वेगळ कंपार्टमेंट नसत ना , मी येऊ शकते ना तुमच्यासोबत . "

" आता यावेळी ? खूप गर्दी असते . त्यात तू कशी येणार आहेस . "

" होते हो जागा . "

हे मात्र खर होत . अगदी कितीही गर्दी असलीतरी लेडीजला जागा होतेच . त्यामुळे माझ्याकडे आता कोणताही मुद्दा नव्हता . त्यामुळे आता तिचं ऐकण्याशिवाय पर्याय नव्हता . स्टेशनवर पोहोचलो . लवकरच लोकल आली आणि फार प्रयास न पडता दोघांनाही आत जाता आलं . अपेक्षेपेक्षा हे फारच सोप झालं होतं . मी तिच्या शेजारीच पण सुरक्षित अंतर ठेऊन उभा होतो . तेव्हढ्यात तिने मला काहीतरी सांगण्यासाठी जवळ बोलावलं . आणि माझ्या कानात शेजारचा माणूस तिच्या फार जवळ येतो आहे अस सांगितलं . त्यामुळे मला आता तिला कव्हर करून उभ राहण आवश्यक होतं . त्या माणसाला थोडं बाजूला सरकायला सांगून मी तिच्या समोर उभा राहिलो आणि एक हात तिच्या बाजूने घेऊन तिच्या पाठीमागे असलेल्या बारला पकडला . आता ती ब-यापैकी प्रोटेक्टेड होती . येणा-या स्टेशनांवर गर्दीचा लोंढा आला की हातावर तो सगळा भार सहन करावा लागत होता . असं करत शेवटी उतरलो स्टेशनवर . ऑफिसला थोड्या वेळाने गेलो असतो तरी चालले असते पण मला थांबायच  नव्हत म्हणून मी निघालो . तेव्हढ्यात ती बोलली

" मला थोडं बोलायचं आहे तुमच्याबरोबर ."

" अग आता उशीर होईल गं ऑफिसला . आपण नंतर बोलूया ना निवांत . "

" मी जास्त वेळ नाही घेणार तुमचा . प्लीज . "

" ठीक आहे बोल . "

" इथे असच ? थोड बसूया ना कुठेतरी . "

" अगं आधीच उशीर होत आहे . बर चल . "

ऑफिसकडे जाताना एक बाग आहे तिथे गेलो आणि मग तिला विचारलं

" काय आहे एवढ महत्त्वाच जे तू इतक्या गडबडीच्या वेळी इतक्या गर्दीतून आणि इतक्या दूर आलीस ? "

" कुठून सुरूवात करू हे समजत नाहीए . पण तुम्हाला उशीर होईल म्हणून पटकन सांगते . पण हे अस सांगायचं म्हणजे ..."

माझ्या चेह-यावर अजूनही कोरडेपणाच आणि उशीर होत असल्याची सूचकता होती . त्यामुळं तिनं स्वतःला सावरल आणि बोलू लागली .

" मला तुम्ही आवडता . का , कस , कधी माहीत नाही पण आवडता . "

" माझ लग्न झाल आहे . "

" हो . तुमचा तुमच्या बायकोबरोबर काय इशू आहे ते मला माहिती नाही . ते सॉर्टआऊट झाल तर चांगलच आहे . किंवा नाही झाल आणि तुम्ही पुढील आयुष्यात माझ्या व्यतिरिक्त इतर कुणाचा विचार करणार असाल तरीही माझ काही म्हणन नाही . मी फक्त मला काय वाटत ते तुमच्यापुढे व्यक्त केल इतकच . तुम्ही आणि तुमची वाईफ अजून एकत्र असताना मी पुढच इतक बोलण तुम्हाला ठीक नाही वाटणार पण मला हे सगळ अश्यक्य झाल होत म्हणून तुम्हाला सांगाव लागल . तस हे मी स्पष्ट-अस्पष्टपणे सांगितलं होत पण एकदा हे पूर्णपणे सांगण गरजेच वाटल म्हणून हे सगळ ."

ती घडाघडा बोलून मोकळी झाली .

" इतर सगळं जाऊदे पण हे तू किती स्पष्टपणे सांगितलंस अगदी  सगळ्या पर्यायांसोबत , किती मॅच्युअर आहेस . मी आतापण इतका मॅच्युअर आहे की नाही हे सांगता यायच नाही . बाकी तू जे सांगितलं त्यात आम्ही दोघे सोबतच आहोत त्यामुळे असा विचार मी नाही करू शकत . पण तू हे जस बोललीस त्यामुळं तुझ्याबद्दल फार रिस्पेक्ट वाटतो आहे ; आधीही होताच पण आता त्यापेक्षा जास्त वाटतो आहे .
  तू तुझा हा कॉन्फीडंस आणि स्पष्टपणा तुझ्या आयुष्यात , तुझ्या करीयरमध्ये आण तुला त्याचा फार फायदा होईल . "

त्यावर तिने एक स्माईल दिली आणि पुढे म्हणाली

" इट्स् ओके . पण आपण फ्रेंड्स म्हणून तर राहू शकतो ना ."

" हो नक्कीच . पण एक सांग तू कधी एकेरी बोलते कधी अहो-जाहो . "

" एकेरी अधिकाराने बोलते आणि ..." तिच्या पापण्या खाली झुकल्या , मानही किंचित खाली झाली . काही क्षणच तिची नजर खाली होती . मग ती तशीच वळली , अगदी मुद्दाम माझ्याकडे बघायच टाळल्यासारखी . आणि " येते मी " अस अस्पष्टस बोलत निघालीही .
    ...क्रमशः

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

शब्दभ्रमर

काय झालं इतकं मनापासून प्रेम केलं पण गेली ना ती . ती जाणारच होती. विषय फक्त एव्हढाच होता कि कधी. ते ती आता गेली. तशी चूक माझीच होती, इतकही जास्त प्रेम करू नये कुणावर. हे प्रेमच असत जे तुम्हाला कमजोर करत. किती प्रेम केलं तिच्यावर . इतकं कि भीती वाटायची ती आपल्याला सोडून तर नाही ना जाणार . या भीतीपायी ना तिच्यावरच प्रेम स्पष्टपणे व्यक्त करता आलं. ना तस जगता आलं जसे आपण आहोत . पण एव्हढ करून शेवटी वाटणारी भीतीच खरी ठरली . त्याच्या डोळ्यात पाणी होत . " अरे काय हे मुलांनी एव्हढ कमजोर असू नये. " त्याच्या पाठीवर कुणाचा तरी हात होता . त्यानं चमकून वळून पाहिलं . तर सुरेशदादा होते . सुरेशदादा एक भारदस्त व्यक्तिमत्व होत . आसपासच्या भागातली तरुण मंडळी त्यांना मानत होती . तब्येतीनं भारदस्त गडी . आधी आखाड्यात आणि आता नवीन जमान्यानुसार जिममध्ये जाऊन कमावलेली बॉडी . तब्बेतीच वेडच लागलं होत म्हणा ना त्यांना ते त्यांचं हे वेड बाकीच्या तरुण मुलांनापण लावत होते . राजकीय व्यक्तींसोबत उठणं-बसणं असायचं त्यांचं . स्वतः अजून राजकारणात नव्हते आले पण कधीही आले तर नक्की जिंकतील असा दांडगा जनसंपर्क .

ती सध्या काय करते

   संद्याकाळी मनाला अनामिक हुरहूर लागून राहिली होती आणि मन भूतकाळाच्या रेशमी पडद्यामागं  पोहोचल होत. का कुणास ठाऊक पण कधी नाही ती तिची आठवण येत होती . म्हणजे अगदी प्रेमबिम नव्हतं..... का होत ? माहित नाही पण एक हुरहूर होती तिच्या बद्दल . आज राहून राहून तिची आठवण येत होती, खरंच कशी असेल ती ? आणि काय करत असेल..  कुठे असेल ..  ती सध्या काय करते ?

शृंगार ४

          मस्त परफ्युम मिळाला , आवडेल मंजूला . घर गाठल पटकन . मंजूने दार उघडल आत जाता जाताच तिच्या कंबरेला वेढा घातला आणि तिला उचलण्याचा प्रयत्न केला . ब-याच दिवसांनी तिला उचलण्याचा प्रयत्न करत होतो . थोड वजन वाढल होत पण तरीही उचलण्याइतक होत . किमान तिचे पाय जमिनीपासुन वेगळे केले . दार अर्धवट उघड होत ते बंद केल . तिला तशीच उचलून सोफ्यावर घेऊन बसलो .    " अहो काय करताय तिकड भाजी आहे गॅसवर  ती खाली लागेल  . "    " असुदे ग आज आपण बाहेरूनच मागवू काही तरी . तू कुठ जाऊ नकोस मला सोडून आता . "    " ठिक आहे पण तेवढा गॅस तरी बंद करुन येते तोपर्यंत तुम्ही हात-पाय तरी धुऊन या . "    " चल ना मग अंघोळच करुया ना , तू पण ये बरोबर . "    " चला जा तुम्ही आधी हात-पाय धुवून या . उगाचच चावटपणा करु नका . "    तिलाही सोबत नेण्याचा प्रयत्न केला पण ती सटकली .    वा पाण्याने किती मस्त वाटत . मस्त फ्रेश होऊन बाहेर पडलो . बॅगमधून मघाशी आणलेला परफ्युम बाहेर काढला . मंजू येताच थोडा परफ्युम  तिच्या अंगावर स्प्रे केला  . तिलाही तो फार आवडला . तिच्या चेहऱ्यावर